In 2017 verleende de provincie Limburg vergunning voor de bouw van de grootste mestverwerkingsfabriek van Nederland door het Duitse bedrijf RMS (lees hier het artikel over de plannen van RMS). Maar tot op heden is er nog geen begin gemaakt met de bouw. Juridisch verzet van de buurt heeft dat vooralsnog kunnen voorkomen. Ondertussen wilde RMS ook in Groenlo een vergelijkbare mestfabriek bouwen, maar daar stak de rechter een stokje voor, omdat de provincie Gelderland (net als de provincie Limburg overigens) verzuimd had een Milieueffectrapportage (MER) voor te schrijven (lees hier het artikel over de uitspraak van de rechter). En zowel in Groenlo als in Limburg is ook nog geen vergunning in het kader van de Natuurbeschermingswet verleend. In Groenlo heeft de provincie Gelderland zelfs besloten die vergunning niet te gaan verlenen. Daarmee lijkt het project van RMS in Groenlo - in ieder geval voor de komende vijf jaar - te stranden op de wetgeving in Nederland.

Stand van zaken vergunningaanvraag RMS Venlo BV
In contacten met RMS, dat overigens regelmatig van eigenaar wisselt (zie hierna) is duidelijk geworden dat het bedrijf de prioriteit legt bij het realiseren van een mestfabriek aan de Horsterweg nabij Grubbenvorst. Ook daar zijn echter nog de nodige juridische en technische problemen op te lossen alvorens men maar kan gaan denken aan het bouwen van een megamestfabriek. De juridische procedure tegen de vergunningverlening door de provincie Limburg en het waterschap lopen nog en onduidelijk is wanneer daar een uitspraak van verewacht kan worden. Een voorzichtige inschatting is dat WSB (de huidige eigenaar van RMS) in Venlo nog een paar jaar nodig zal hebben voordat daar überhaupt een mestfabriek operationeel kan zijn. En in dit geval werkt de tijd ten gunste van de omwonenden in Grubbenvorst en Venlo, die samen met Behoud de Parel verzet aangetekend hebben tegen de komst van de mestfabriek. Niemand kan vandaag de dag goed inschatten hoe de vraag naar mestverwerking zich in de toekomst  gaat ontwikkelen, maar dat de vraag de komende jaren zal gaan afnemen, dat is overduidelijk.

Wisseling van eigenaar
Aanvankelijk is de mestfabriek in Noord-Limburg een initiatief van het Duiste bedrijf RMS. Eerder publiceerden wij al op deze website de onderszoeksresultaten naar de financiële handel en wandel van RMS (lees hier dat artikel). Eind 2020 werd duidelijk dat RMS overgenomen werd door WindVision, een conglomeraat van (veelal) lege BV's, met een postadres in Maastricht, een bedrijf in België en registratie in Cyprus. In juli 2021 is duidelijk geworden dat Windvision zijn "kroonjuwelen" heeft verkocht aan de investeerder Black Rock, onder andere bekend van zijn grote investeringen in de grijze energiesector(ca €750 miljard!). Dit nieuws wordt als een succes naar buiten gebracht, maar de echte reden voor deze uitverkoop is vermoedelijk eerder gebaseerd op onenigheid tussen de aandeelhouders van WindVision. De (veelal lege) holdings en bv’s die gevestigd zijn op het adres van een administratiekantoor in Maastricht zijn in deze deal niet mee verkocht. Zelfstandig op zoek gaan naar nieuwe projecten rondom wind-, zonne-energie en biomassa zal een grote uitdaging worden. Een van de nieuw opgestarte projecten is WSB Energy bv waarin de  Nederlandse RMS megamestfasbriek is ondergebracht. Het ontbreken van management, een operationeel kantoor, personeel en website doet vermoeden dat alles nog in een prille opstartfase verkeerd. Deze informatie geeft niet direct veel vertrouwen dat WSB Energy in dit stadium een complex project zoals een mega-mestfabriek tot een goed einde kan brengen.

Boeren de dupe van gemarchandeer
Vanaf het begin is de lokale veehouderij een veel te optimistisch beeld geschetst van het megamestvergisterproject. Door het voorspiegelen van beloftevolle vooruitzichten werd de sector (in de Achterhoek en Noord-Limburg) vele honderdduizenden euro’s uit de zak geklopt (zoals uit het artikel over de financiële handel en wandel van RMS duidelijk is geworden). Dat geld is weg en daarnaast blijken de gunstige contracten voor mestverwerking in de praktijk ook niks waard te zijn want deze zullen ongetwijfeld vervangen gaan worden door nieuwe contracten met meer marktconforme prijzen.                                                        

Al met al heeft het RMS-debacle tot nu alleen maar verliezers gekend en is een oplossing voor het mestoverschot probleem in de Achterhoek (Groenlo) of Noord-Limburg (Venlo/Grubbenvorst) geen millimeter dichterbij gekomen. Daarbij komt dat in Noord-Limburg inmiddels heel veel mestverwerkingscapaciteit is ontwikkeld (lees hier het artikel over Horst aan de Maas als mestputje voor Zuid-Oost Nederland). Het wordt tijd dat de sector zelf eens échte, haalbare oplossingen gaat aandragen. En dan bedoelen we innovatieve en duurzame oplossingen en niet  achterhaalde technologieën zoals subsidie-slurpende, grootschalige mestvergisters.

In het licht van de laatste ontwikkeling kunnen de provincie Limburg en het gemeentebestuur van Horst aan de Maas er niet meer omheen dat het WSB/RMS-plan eigenlijk een doodlopende straat is. Nu actief ingrijpen zou verstandig zijn, want dit mega-mestvergisterplan gaat zeker de komende jaren geen oplossing bieden voor mestoverschotproblemen.                                                                                     

Als we de tussenbalans opmaken rondom dit mestvergisterplan dan is het resultaat bedroevend: de lokale veehouderij in de Achterhoek en Noord-Limburg is vele honderdduizenden euro’s lichter gemaakt (opgelicht?), een oplossing voor het mestoverschotprobleem is geen millimeter dichterbij gekomen, nog jaren aanslepende onzekerheid voor boeren en de bezorgde bevolking met als resultaat een steeds verder afbrokkelend vertrouwen in de provinciale en lokale besturen, zowel in Gelderland als in Limburg.