CDA-Kamerlid Annie Schreijer-Pierik maakt zich grote zorgen over de toekomst van de varkenshouderij. "Sinds de varkenspest van 1997 ging het niet zó slecht in de sector." Schreijer, zelf varkenshouder, baseert zich op de vele telefoontjes die ze zegt te krijgen van verontruste varkenshouders.

Niet alleen zijn de marges, bij de huidige voerkosten, schrikbarend klein, ook is Schreijer er niet gerust op dat Nederland goedkeuring van Brussel weet te krijgen voor het gebruik van digestaat als kunstmestvervanger.

(Bron: Agrarisch Dagblad, Stef Severt, 24-6-'08)

Commentaar
Varkenshouders hebben het water aan de lippen staan. "Huilen met de wolven in het bos": zou ik deze bezorgdheid willen noemen van mw. Schreijer. Als voorzitter van de Kamercie van LNV zou ze toch beter moeten weten. De CDA-politiek is nou niet de eerste die de laatste jaren beleid heeft gemaakt om de varkenshouderij-sector te willen verbeteren. De Kamerdebatten van het laatste half jaar liegen er niet om, het CDA (inclusief Minister Gerda Verburg) vinden toch dat "de kogel door de kerk"is nadat er een stapel rapporten over megabedrijven is verschenen. Ik denk dat deze niet goed gelezen zijn, want de aanbevelingen waren duidelijk, dat wisten we al en heeft het CLM nu wel bewezen. CLM heeft alles nog eens goed op een rijtje gezet over megastallen. Niets duurzaams voegen megastallen toe. De oppositiepartijen in de Kamerdebatten hebben kritische kanttekeningen gezet en zijn opgekomen voor productiebeheersing en natuurlijke groei van gezinsbedrijven en het ondersteunen ervan, ook t.a.v. verplaatsing en renovatie van deze bedrijven. Maar evengoed proberen megastallen zich te vestigen in Nederland op tig-plaatsen, en worden ook nog beloond met enorme innovatie- en duurzaamheidssubsidies en extra dierrechten, dus uitbreiding van de sector. Hoe kan de (CDA)- politiek dit toelaten? We waren net zo goed op weg met inkrimping van de sector d.m.v. opkoopregelingen (2002-2005) en daarbij ook nog een koude sanering van bedrijven die niet onder de bovenstaande opkoopregeling vielen(was er sociaal beleid?) De boeren die de laatste jaren door wilden gaan en langzaam aan het renoveren zijn gegaan op eigen kracht, worden nu overruled door de megastallen en de enorme expansie.(oneerlijke concurrentie). Wanneer kiest de politiek eens voor een balans in de intensieve veehouderij, waarbij solidaire verdeling van dierrechten met voorkeur naar kleine en middenbedrijven, veevoer geteeld op eigen bodem (grond gebonden), minder mestoverschot, productiebeheersing en kwaliteit en een solidair coöperatiesysteem voor aankoop en verkoop. Deze ontwikkeling verdient een voorwaardenscheppend beleid door overheid en politiek. De markt is overvol( 220% varkensvlees-productie). De varkenscyclus geldt in deze tijd niet meer, met zoveel grote bedrijven, die allemaal graag willen overleven. De landen in de wereld zitten niet op zoveel Nederlands vlees te wachten, zij willen zelf graag hun voedsel produceren (voedselsouvereiniteit). Laten we nu eindelijk eens echte maatregelen nemen en werken aan een duurzame visie en uitvoering van maatregelen.
R.Schut-Hakvoort, ex-boerin, Lottum