Sinds jaar en dag wordt Milieudefensie in boerenkringen gezien als een hinderlijke club linkse activisten. Maar Milieudefensie ageert niet tegen het boerenbedrijf, maar tegen de kostprijsbenadering van de intensieve veehouderij, die boeren dwingt concessies te doen aan natuur, milieu, dierenwelzijn en zelfs de volksgezondheid. Een proces dat er ook toe leidt kleine boeren eraan onderdoor gaan. De strijd tegen de megastallen is dan ook een strijd vóór de (kleine) boer, stelt Wouter van Eck, campagneleider Landbouw en Voedsel van Milieudefensie.

Vooral de kleinere boeren zien zich bedreigd door de overmacht van agromultinationals die de marktprijzen bepalen. Boeren die zien dat grote bedrijven innovatiesubsidies krijgen om reconstructiegebieden in één keer vol te plaatsen, zodat daar geen ruimte overschiet voor gangbare bedrijven. Deze boeren vinden geen gehoor bij LTO. Het zijn deze boeren die al langer begrip kunnen opbrengen voor de standpunten van Milieudefensie.

Van bulk naar toegevoegde waarde
Van Eck zoekt daarom naar de mogelijkheden tot een alliantie. Met kostprijsgericht ondernemerschap plaatst de boer zich in een spiraal naar beneden. Op de wereldmarkt kunnen we het op termijn echt niet meer winnen met bulkproductie. Onze kosten zijn te hoog, dus de sector moet echt naar kwaliteit, naar toegevoegde waarde, aldus Van Eck.

Overheid en supermarkt hoofdschuldigen
Van Eck ziet de boeren vooral als slachtoffer van een systeem wat door de overheid en de supermarkten geïnitieerd en in stand gehouden wordt. De overheid krijgt de grootste Zwarte Piet, imdat deze als hoeder van het publiek belang alles maar aan de markt overlaat daarmee de boer tot bulkproductie aanzet. De supermarkten blijven maar concurreren op prijs en nemen geen verantwoordelijkheid voor dierenwelzijn, natuur en milieu. Supermarkten lopen achter de trends van de maatschappij aan.

Naast de boer is ook de consument vooral slachtoffer, stelt Van Eck. De consument wil wel degelijk een betere kwaliteit en een duurzamer product. Maar hij wil ook dat de overheid dat regelt. Wat de consument in de winkel koopt, moet gewoon goed zijn. Hij wil helemaal niet kiezen tussen merk A dat duur en duurzaam is en merk B dat goedkoop en slecht is, aldus Van Eck.

(Bron: Molenaar, 22/08/08)