In de strijd tegen de opwarming van de aarde wordt naar de meest
uiteenlopende oplossingen gegrepen. Helaas zijn sommige oplossingen in de praktijk niet zo duurzaam en milieuvriendelijk als ze op het eerste gezicht lijken, meent Esther Ouwehand. Esther Ouwehand is Tweede Kamerlid van de Partij voor de Dieren.

Het zijn tijden van crisis. De wereld warmt op, heeft honger en verliest in angstaanjagend tempo zijn natuurlijke hulpbronnen. Willen we die crises kunnen aanpakken, dan moeten we groot denken.

Helaas zien we dat in de strijd tegen de opwarming van de aarde volop wordt gegrepen naar doekjes voor het bloeden. Miljarden euro's subsidie zijn ermee gemoeid. Dat is wat mij betreft terecht, maar voorwaarde is wel dat de ontvangers investeren in écht duurzame en hernieuwbare energiebronnen zoals zonnetechnologie. Het begrip duurzaamheid wordt echter aan alle kanten uitgehold. Dubieuze praktijken worden met de groene mantel der liefde bedekt en burgers worden voor het lapje gehouden. Het groene etiket voor mest als energiebron, is in
werkelijkheid donkerbruin als een kolencentrale. Zowel het verbranden als het vergisten van mest om energie op te wekken is allesbehalve duurzaam. Nederland kent als gevolg van een immense veestapel een gigantisch mestoverschot dat zorgt voor een bijna onbeheersbare uitstoot van ammoniak en broeikasgassen. Dit wordt in de eerste plaats veroorzaakt doordat de kringloop in de Nederlandse veehouderijsector de afgelopen decennia bruut is verstoord.

Grote hoeveelheden veevoer worden geïmporteerd uit Latijns Amerika. De productie daarvan veroorzaakt de uitstoot van grote hoeveelheden CO2. Veevoer wordt verbouwd op gronden waarvoor tropisch regenwoud is gekapt. Daarbij zijn grote hoeveelheden CO2 vrijgekomen. Bovendien is mest het resultaat van een zeer inefficiënte vorm van eiwitproductie omdat vele kilo's plantaardig eiwit nodig zijn voor de productie van 1 kilo dierlijk eiwit. Zolang de kern van de problemen niet wordt aangepakt, is mestvergisting niet meer dan symptoombestrijding. Mestverbranding is nog schrijnender, omdat de natuurlijke kringloop daarbij nog verder doorbroken wordt. Het kan zijn dat de landbouwminister nog teveel is verblind door het vuur dat zij onlangs in de eerste kippenmestcentrale ter wereld heeft ontstoken en dat de milieuminister in haar drang om meters te maken blij is met elke dode mus, want ik begrijp de miljoenen euro's steun voor dit soort projecten niet. Wie echt álle factoren in ogenschouw neemt moet concluderen dat duurzame energie uit mest slechts een schijnoplossing is. Wie echt een bijdrage wil leveren aan een duurzame energievoorziening investeert in zonnepanelen, niet in mest.

(Bron: Agrarisch Dagblad, 7-11-'08)