Behoud de Parel op Facebook.

U bent hier

De vleessector verschuilt zich in welzijnsdebat achter kretologie, oordeelt Frits Kremer, werkzaam als zelfstandig communicatie-adviseur.

De complottheorie getuigt van een beperkt wereldbeeld. Er liggen juist kansen in het debat. De recente ontwikkelingen rond blank kalfsvlees en het castreren van biggen zetten sommigen binnen de vleessector helaas aan tot al te gemakzuchtige kretologie. Supermarktketens zouden veel te snel door de knieën gaan voor actiegroepen die heel Nederland tot vegetariër willen maken.

Het 'nobele' streven naar meer welzijn zou voor hen slechts een tussenstap zijn, een opportunistisch strijdmiddel waarmee de samenleving langzaam rijp moet worden gemaakt voor een vleesloze toekomst. Deze complottheorie getuigt van een beperkt en ook onmaatschappelijk wereldbeeld.

Dierenwelzijn is onderdeel van een breed streven naar verduurzaming van de voedselketen, dat betrekking heeft op milieu, dieren- en mensenrechten en gezondheid. De meest geëigende partij om die verduurzaming aan te jagen zijn de supermarktketens, die als machtig ketenregisseur de toegang tot het schap bewaken. Deze echter hebben het op dit gebied de afgelopen jaren lelijk laten afweten en daardoor, ook waar het gaat om dierenwelzijn.

Onze kruideniers zijn nu eindelijk begonnen met een inhaalslag. Logisch, want duurzaamheid is een dwingende maatschappelijke noodzaak, en het valt niet in te zien hoe de levensmiddelenbranche zich daaraan zou kunnen onttrekken.

Evenmin trouwens valt in te zien waarom men zich er überhaupt aan zou willen onttrekken. Er is hier immers zonder twijfel sprake van de klassieke marketingwijsheid die leert dat een bedreiging net zo goed een kans kan zijn. Dat geldt zeker voor vlees. Als er één sector zit te wachten op toegevoegde waarde dan is het wel de vleessector. Als dierenwelzijn voor veel consumenten een issue is, dan ligt hier een gouden kans om een maatschappelijke ontwikkeling in meer marge te vertalen.

Het lijkt me heel wat nuttiger om over die meerwaarde in onderhandeling te gaan met supermarkten, dan een ideologisch achterhoedegevecht te voeren.

'Vlees is leed', las ik in de jaren 90 eens op een viaduct. Het is bepaald niet eenvoudig om daar een puntige one-liner tegenover te zetten. Verspilde moeite ook. De tijd is voorbij dat kreten zich met kreten lieten beantwoorden.

(Bron: Agrarisch Dagblad)

Projecten & onderwerpen: 
Behoud de Parel